Vandaag was de eerste echte werkdag. Ik zou les gaan geven in grade 6, oftewel groep 8. Eenmaal aangekomen op school vroeg de directeur aan me of ik wiskunde en Engels kon geven. Ook besloot hij dat ik science ging geven, terwijl ik helemaal niet goed ben in scheikunde! Nou, dat dus gezegd hebbende gaf hij me de schoolboeken en zette hij me voor de klas met de mededeling dat ik dus ging lesgeven en dat de kinderen goed naar me moesten luisteren. Het was echt zo van: nou deze lessen ga je geven en zoek het maar uit! Ik voelde me ook best een beetje heel erg verloren toen ik daar stond, dus ik besloot te beginnen met alle kinderen hun namen op een papier te laten schrijven en dat op hun tafel neer te zetten. Door middel van krantenmeppertje hoopte ik de spanning wat te breken en de namen te leren kennen. De kinderen kenden het spelletje niet, maar vonden het gelukkig erg leuk.

'Oke, dan nu wiskunde. Oke... uhm... shit, shit ik weet helemaal niet waar ze mee bezig zijn en hoe ze hier leren rekenen.' Ik wist wel dat het revisie week was en dat alle stof herhaald moest worden. Dus ik vroeg aan de kinderen waar ze mee bezig waren en na wat zoeken had ik het goede hoofdstuk gevonden. De kinderen hadden geen boeken, alleen een schriftje. Ik heb me door de wiskunde hoofdstukken heen gebluft door steeds een som op het bord te schrijven die de kinderen moesten maken in hun schrift en vervolgens gevraagd wie hem op het bord wilde uitschrijven. Er was ook een hoofdstuk over kansrekening en toen ik vroeg wat de kans was dat je wit was in de klas, moesten ze allemaal erg hard lachen. Met een beetje humor kom je ook al een heel eind in Ghana :)

De kinderen waren best een beetje lacherig omdat ik hun namen verkeerd uitsprak of cedi in plaats van "cidi" zei, dus bij Engels heb ik ze een stukje laten schrijven over wat ze over me dachten toen ze me voor het eerst zagen, wat ze van me wilden leren en wat zij mij wilden leren. Ik was namelijk een beetje bang dat ze me maar raar vonden. Dat zou overigens ook niet zo vreemd zijn natuurlijk.

Bij het schrijven viel me op dat ze allemaal erg graag van alles wilden vertellen en de meesten schreven hun blaadje dan ook bijna vol. Als ik m'n groep 7 in Nederland een schrijfopdracht gaf, was altijd een van de eerste vragen hoeveel regels het moesten zijn, maar hier vroeg niemand dat.

Toen ik hun stukjes las, bleek echter dat ze allemaal "very happy and excited" waren dat ik bij hun in de klas les kwam geven en dat ze me heel leuk en lief vonden. Sommigen schreven zelfs al dat ze van me hielden! Ze wilden dat ik ze alles leerde wat ik wist, zodat ze het perfect zouden doen op school. Mij wilden ze graag hun taal, Ewe, leren. Ik vond het super om hun verhalen te lezen!

Wat me opvalt, is dat de kinderen hier dus echt heeeel gemotiveerd zijn voor school en vanalles willen leren en kunnen. Als ik de kinderen in Nederland hard of veel liet werken, zeiden sommigen gelijk dat dat kinderarbeid en kindermishandeling is. Maar de Ghanese kinderen denken daar heel anders over!! Dat was heel leuk om te ervaren.

In het kindertehuis wonen ongeveer 15 kinderen met twee "mama's". De kinderen lopen allemaal in vieze en gescheurde kleren en op blote voeten. Die avond hebben we dan ook gelijk een heleboel kleren uitgedeeld aan de kinderen. Ze vonden het prachtig! Ze slapen allemaal bij elkaar op een kamer die volstaat met stapelbedden. De matrassen zijn vercheurd en versletenen, de kinderen hebben geen lakens of kussens en slapen in hum gewone kleren. Die kleren moeten ze 2-3 dagen aanhouden. Het was shockerend om dit allemaal met eigen ogen te zien. En ondanks alle armoede zijn de kinderen blij en gelukkig! Ze lachen de hele dag, helpen elkaar en hebben alles voor elkaar over. De oudere kinderen helpen de kleintjes en ieder kind heeft zijn eigen taak in het tehuis. Iedereen helpt mee. Het gaat in Ghana niet om jou als individu, maar om je familie en de gemeenschap. Dat vind ik mooi om te zien.

In het kindertehuis is geen stromend water en in onze kamer staat een grote bak waar we emmers water uit de, met regenwater gevulde, waterput in gooien. Water halen we uit de put door er een emmer in te gooien die vastzit aan een touw, deze vol te laten lopen en vervolgens weer omhoog te hijsen. Als we willen douchen of de wc willen doorspoelen, pakken we water uit bak in onze kamer. Douchen gebeurt met een emmer. Je vult een emmer met water en in de badkamer ligt een kleiner emmertje waarmee je dan steeds water uit de grotere emmer pakt en over je heen giet. Het klinkt allemaal heel raar, maar toen ik het voor de eerste keer deed, vond ik het alles meevallen!

Ik weet niet of ik het al gezegd had, maar in Ghana drink je water uit een plastic zakje. Het zijn vierkante zakjes waar een halve liter water in zit. Het puntje bijt je kapot en door dat gaatje drink je het water. In het begin vond ik dat water heel erg naar plastic smaken, maar ondertussen ben ik er gewend aan geraakt en proef ik er niks meer van. Eén zakje kost 10 pesewas. Als je weet dat 1 Cedi (=100 pesewas) ongeveer 25-30 eurocent is, kost een zakje dus ongeveer 3 eurocent! Bijna niks dus.

Verder hebben we die dag vooral met de kinderen gespeeld en 's avonds kregen we spaghetti met een peperige tomatensaus te eten. Het was erg lekker!