Omdat het met Latifah eerder steeds slechter dan beter ging, zijn we zondag naar het Lister Hospital in Accra gegaan. Met de taxi deden we er 3,5 uur over in plaats van 6!! Wat een verschil. Het Lister ziekenhuis veel beter dan waar we in Kpando geweest zijn. In het ziekenhuis aangekomen werd ons verteld dat het bijna geen malaria kon zijn, omdat dat pas na 7-20 dagen symptomen geeft. Er werd weer bloed afgenomen om te testen op malariaparasieten en uit de uitslag bleek dat Latifah helemaal geen malaria had! Waarschijnlijk was ze zo ziek geworden van het eten.

Tina (onze big mama en eerste aanspreekpunt hier in Ghana), Grace (nichtje van Tina) en William (chauffeur) zijn ook naar het ziekenhuis gekomen om ons te ondersteunen en later naar een nieuw project te brengen. Dit omdat we ons op het project in Kpando niet welkom voelden. We zijn gelijk na het ziekenhuis naar Gomoa Tarkwa (de mensen hie spreken het uit als: gomotakwa) gereden. Het project waar we naartoe gebracht werden, heet Hope for Orphans. Daar aangekomen zagen we dat de kinderen ons al stonden op te wachten en toen we uitstapten stormden ze allemaal op ons af en wilden ze ons allemaal aanraken. John, de leider van het project, knuffeld ons ter begroeting en we voelden ons gelijk een stuk welkomer en op ons plek dan in Kpando.

Van geen stromend water kijken we niet meer raar op, maar wat wel een nadeel is, is dat er in het weeshuis geen elektriciteit is! Daarbij komt dat het rond 18 uur compleet donker is in Ghana, dus donker is hier ook echt donker. John heeft na aankomst in het donker onze klamboes opgehangen. Avond eten doen we met zaklampen. Ergens heeft het ook wel wat natuurlijk. In Nederland wordt iedereen gek als ergens de stroom uitvalt, maar hier leren we er vanzelf mee leven. Lekker back to basic

Onze bedden slapen hier gelukkig een heel stuk beter dan in Kpando, want dat was daar wel een beetje dramatisch!