Suikerfeest!

Het weeshuis ligt een stukje buiten het dorp Gomoa Tarkwa tussen de bananenbomen, cassavaplanten, palmbomem en maïs stengels. De ligging is dus echt prachtig en de kinderen hebben alle ruimte en rust om veilig te spelen. Op het erf lopen verschillende kittens, geiten en een boel kippen.

John had gezegd dat we om 6 uur moesten opstaan om de kleinste kinderen te helpen met wassen en aankleden. Ik voelde me eerst een beetje ongemakkelijk omdat we niet echt wisten waar we moesten beginnen en met wat we de kinderen moesten wassen. Het werd ook niet echt uitgelegd. Er was een meisje van 16 bij een die deed het dan uiteindelijk wel voor. We kregen een soort stuk gaasachtig stof en een groot stuk zeep. Met een bakje goten we wat water over de kinderen en de zeep ging dan gigantisch schuimen. Ik vind het water in het begin altijd best koud bij het douchen maar de kinderen gaven geen kick!

Na het wassen kwamen ze aanzetten met een roze potje. Het bleek dat ze ingesmeerd moesten worden met een soort bodylotion! Dat vond ik dan wel weer heel luxe en goed voor een weeshuis! Daarna moesten de kinderen zich natuurlijk gaan aankleden. Wat een drama en chaos was dat! Alle kleding ligt in vier wasmanden en stinkt als de pest. Naar maten wordt niet gekeken en wat het ene kind de ene dag aan heeft, kan een ander kind zomaar de andere dag aanhebben. Kleding wordt gevonden door in de manden tussen de stinkende kleding te graaien en dan maar te hopen dat de broek die je vindt past en bij het kind niet tot op de knieën hangt. Ook was er niet genoeg ondergoed voor iedereen. Ik vond het echt heel erg om dit te zien. In het weeshuis in Kpando had elk kind z'n eigen boortje in de kast met zijn of haar eigen kleding, maar hier lag het gewoon allemaal op hopen bij elkaar.

De rest van de dag hebben we doorgebracht in Accra omdat het een nationale feestdag, Suikerfeest, was. We zijn teruggegaan naar het Art center (waar we vorige week maandag bij de introductie ook zijn geweest) en daar zagen we William en Grace terug! Ze waren heel blij om ons te zien, ook al hadden ze ons de dag ervoor ook nog gezien toen ze ons naar Gomoa Tarkwa brachten. Ze hebben ons gelijk voorgesteld aan de vier nieuwe vrijwilligers en ook hebben ze nog een rondje met ons gelopen om te helpen afdingen.

Op de terugweg hebben we een grote zak met 30 zakjes x500ml water gekocht. Ik heb die zak op m'n hoofd mee terug naar het weeshuis gedragen, wat nog best een eindje lopen is. Ik dacht: wat die Afrikaanse vrouwen kunnen, moet ik ook kunnen! Jammer genoeg had ik heel erge nekpijn toen we aankwamen. Ik denk toch dat die Afrikanen sterkere nekspieren hebben dan wij, haha!

Heel erg bedankt voor alle reacties op m'n verhalen trouwens, ik vind het heel lief en leuk om ze te lezen!!