Elke dag weer een belevenis

Woensdag zijn we na het wassen van de kinderen en het ontbijt spontaan met John meegegaan naar een Ghanese begrafenisdienst. Jammer genoeg konden we binnen in het gebouw niet meer zitten omdat het zo druk was. De chief van het dorp was namelijk gestorven. De chief is de hoogste en belangrijkste man van het dorp. Voor een Ghanees is een begrafenis een feest en niets is zo belangrijk als een mooie begrafenis. Zo snel mogelijk na de dood moet ook aan iedereen bekend gemaakt worden dat diegene is overleden. Dit doen ze door grote posters te laten maken met een foto van de overledene erop. Deze posters hangen ze door heel het dorp of de stad. Door middel van een begrafenis bedanken de nabestaanden de overledene voor zijn of haar rol op aarde en worden de ancestors van de overledene ingelicht dat diegene naar de hemel komt. Elke gast neemt een cadeau mee, vaak stoffen of drank.

Het was een bijzonder gezicht. Er liep een vrouw huilend en schreeuwend naar buiten, terwijl mensen binnen vrolijk wijn aan het drinken waren en spelletjes speelden. Na een tijdje kwam de zoon van de chief naar buiten. Hartstikke zat was hij. Hij vertelde wat over z'n vader en liep verder. De begrafenis duurt een week en er wordt flink bij gefeest en gedronken.

Na een tijdje ben ik terug naar de basisschool gegaan. Na een tijd met de kinderen gespeeld en gezeten te hebben, zei de directeur dat ik eigenlijk toch niks kon doen daar vanwege de examens. Dat vond ik wel heel jammer, maar ja.

's Middags zijn we met John naar Swedru geweest om teenslippers voor alle kinderen in het tehuis te kopen. Je kan daar niet lopen zonder iets van eten of drinken van de mensen te kopen dus we hebben weer poeflots (ofzoiets) gekocht. Dat zijn in olie gebakken deegbollen die precies op oliebollen lijken. Hmm heeeerlijk zijn ze!

Na het eten heb ik nog een hele tijd buiten gezeten met de oudste meiden. Ze gingen me Fante (spreek uit als fanti), de lokale inheemse taal, leren! Het was echt heel grappig, want zij zeggen klanken die wij in het Nederlands niet kennen of kunnen uitspreken. We hebben dus flink wat af gelachen :) toen ik zei dat ik een lange broek en vest aan ging doen voor de muggen, hebben ze me geleerd hoe ik 'mug, jij bent mijn vijand' in Fante moet zeggen! Het kostte wat oefening, maar ik kan nu 'ntumtum me ta foejo' zeggen! Ze wilden weten hoe je 'goodbye' en 'god bless you' in het Nederlands zegt. Dus toen we gingen slapen, was het 'doeie doeie god zegene je!'

Later zagen we ineens allemaal vuurvliegjes vliegen, wauw!! Dat was echt heel mooi om te zien. Al die kleine lichtjes vlogen door de lucht. De kinderen probeerden ze te vangen, maar zodra je er met je zaklamp op scheen, doofden de vuurvliegjes hun licht. Ze zaten echt overal, zelfs in het gras en op het zand!

Al met al was het weer een leuk maar erg vermoeiend dagje met allemaal indrukken.

Reacties

Reacties

renate meeuwsen

Jeetje, de reis van je leven zo te lezen. Vind het nog steeds super stoer allemaal. En de blousjes op de foto waren volgens mij niet van Sam. Dikke kus van ons!

Jeanine

Weer leuk om te lezen Samira! T wordt afgezaagd maar wat maak je veel mee en wat doe je veel indrukken op. Echt 'n reis waar je nog heel lang met plezier aan zal terug denken. Kan niet wachten om je verhalen thuis te horen!. Xxx

Marloes

Heel leuk om je enthousiaste verhalen te lezen! Geniet ze. Groetjes

Melissa

ntumtum me ta foejo haha inderdaad
Inderdaad wel heel bijzonder die begrafenis.
Ik kijk al uit naar je volgende verhaaltje!
kusxx Melissa

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active